1. Lekarz może stwierdzić zgon na podstawie osobiście wykonanych badań i ustaleń, z zastrzeżeniem sytuacji określonych w odrębnych przepisach.


2. W uzasadnionych przypadkach lekarz, z wyłączeniem lekarza dentysty, może uzależnić wystawienie karty zgonu od przeprowadzenia sekcji zwłok.


3. Lekarz, z wyłączeniem lekarza dentysty, może wystawić kartę zgonu na podstawie dokumentacji badania pośmiertnego, przeprowadzonego przez innego lekarza lub inną uprawnioną osobę.


4. Zgon i jego przyczynę stwierdza się w karcie zgonu, której treść i sposób wypełniania określają odrębne przepisy.


5. Jeżeli zachodzi podejrzenie, że przyczyną zgonu było przestępstwo, lekarz POZ jest zobowiązany do powiadomienia Policji. Kartę zgonu wystawia wówczas lekarz, który na zlecenie Sądu lub Prokuratury dokonał oględzin.


6. W przypadku gdy nie ma lekarza zobowiązanego do wystawienia karty zgonu bądź taki lekarz zamieszkuje w odległości większej niż 4 km od miejsca, w którym znajdują się zwłoki, albo z powodu choroby lub innych uzasadnionych przyczyn nie może dokonać oględzin zwłok w ciągu 12 godzin od chwili wezwania, kartę zgonu wystawia lekarz, który stwierdził zgon będąc wezwany do nieszczęśliwego wypadku lub innego nagłego zachorowania (np. lekarz Pogotowia Ratunkowego lub Ratownictwa Medycznego).

Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 3 sierpnia 1961 r. w sprawie stwierdzenia zgonu i jego przyczyny (Dz. U. z dnia 19 sierpnia 1961 r.)